فرامز و هفت خان

فرامرزنامه منظومه ای حماسی طبیعی است که در قرن پنجم یا اوایل قرن ششم سروده شده است. در مورد ناظم آن هنوز اطّلاعی در دست نیست. در این منظومه داستان فرامرز، پسر رستم، به نظم کشیده شده است. اخبار فرامرز به قول صاحب تاریخ سیستان، بالغ بر دوازده مجلّد بوده است ولی منظومۀ موجود دارای حدود 1600 بیت است.این منظومه به لشکرکشی فرامرز به هندوستان برای نجات نوشاد شاه و مردم هندوستان از پنج مشکل پرداخته است. این مشکلات عبارتند از: 1- کناس دیو 2- کید شاه، یکی از شهریاران هند، که نهصد هزار نیرو دارد و هرساله باج زیادی از آن ها می گیرد. 3- گرگی قوی، شاخ دار و نهصد ساله مشهور به گرگ گویا 4- اژدها 5- سی هزار کرگدن ویرانگر. در جریان مبارزه با کید شاه، دو نبرد بزرگ دیگر رخ می دهد که عبارتند از: نبرد با نوشدار هندی که ده هزار نیرو دارد و نبرد با درّنده ای قوی به نام سنور؛ پس می توان گفت که فرامرز هم مانند رستم و اسفندیار نوعی هفت خان داشته است و به-جاست که آن را با هفت خان رستم و اسفندیار مقایسه و ویژگی های ساختاری آن ها را بیان کنیم. هرچند فرامرز نامه از شاهنامه بسیار تأثیر پذیرفته است ولی محتوای آن بیش از هر کتابی به گرشاسب نامه شبیه است. یکی از مهم ترین مأموریّت های گرشاسب، رفتن به هندوستان برای نبرد با بهوشاه هند بود. حوادثی که برای گرشاسب پیش آمد به حوادث پیش آمده برای فرامرز، بسیار شباهت دارد.